Nie dotykaj mojej dłoni. Znów pomyślę, że Ci zależy.
Powinnam w końcu oduczyć się nawyku tęsknienia za ludźmi, dla których nic nie znaczę.
Granica między miłością a nienawiścią jest tą najłatwiejszą do przekroczenia. dlatego kochaj ostrożnie, nienawidź doszczętnie.
Codziennie popełniamy ten sam błąd oddając skrawek wnętrza ludziom, którzy w zupełności na to nie zasługują.
Masz cholernie trudny charakter. Pech chciał, że lubię wyzwania.
Ludzie mówią, że warto walczyć jeśli się kocha. jednakże gdyby kochało się z odwzajemnieniem, nie byłaby potrzebna walka.
W dzień udaje, że wszystko gra a wieczorem dopada ta jebana samotność.
Takie jest już życie. Śmiejemy się by potem zalewać się łzami. Wywołujemy zazdrość, by potem zazdrościć. Kłamiemy by potem słuchać kłamstw. Kochamy by potem cierpieć.
mogę przestać o Tobie mówić, ale nie przestanę o tym myśleć. możemy się spotykać co jakiś czas, ale to nie wypełni mi pustki spowodowanej brakiem Cię tutaj. możemy utrzymywać kontakt, ale to już nie będzie nic ważnego. możesz zniknąć z mojego życia, ale nie przestaniesz znaczyć tak dużo/
Może umiem tylko ranić, dławić w sobie smutek, nie mogąc go zabić i za nic stąd uciec.
Pomyśl, pierwsze kroki, poczujesz ból upadku, przyzwyczaj się bo będzie w chuj upadków.
"And
in his smile I see something more beautiful than the stars."
Oboje wiemy, że nasza miłość nie umarła, tęsknimy za sobą tylko żadne z nas nie ma odwagi by się przyznać.
Na sercu kamień, z ust cisza. I znów się nie znamy, i mijamy wśród pytań .
To przyszło z wiekiem to jest nasze szczęście
I dzięki temu tak naprawdę widzimy więcej
i jeśli to jednak start, choć nie umiem myśleć o jutrze wiem,
ze jutro tez chce budząc się widzieć twój uśmiech..
może za mali dla wielkiego świata, i szkoda, że los nie postawił na nas.
Mam ochotę wrzeszczeć , drzeć ryja na całego z tej bezsilności , ale nie potrafię .
Chwyć mnie za rękę, bo boję się wstać.
Pociągnij mnie do świata,
bo boję się kolejnego samotnego dnia.
I nagle zdajesz sobie sprawę, że to nie była tylko miłość. To było całe Twoje życie.
Życie grozi rozstaniem, ale śmierć łączy na zawsze.
Właściwie to nie istnieję, lecz kto powiedział, że nie mogę być?
Dlaczego serce kocha tylko to, co może stracić?
Nie każ mi czekać.
Bo tak naprawdę jedyna droga do tajemnicy prowadzi przez rozpacz.
Jeśli chcesz umrzeć, to przynajmniej masz jakiś cel. Jeśli nie chcesz żyć, jesteś tak naprawdę pusty.
Będę mruczała upiorne kołysanki, świecie zaśnij wreszcie, zdrętwiej, zemdlej i nie rań więcej.
Nie rozumiem życia, bo ciągle mnie unicestwia.
A nocą gdy nie śpię, wychodzę choć nie chce, spojrzeć na szary świat, pachnący szarością.
Emocje są bardzo ważne. Samym intelektem i chłodną kalkulacją nie opowiemy całej prawdy o człowieku.
Grzech zatruwa rozkosz, namiętność ją niszczy, umiarkowanie zaostrza, niewinność oczyszcza, czułość podwaja.
Ucieczka od życia jest najprostszym rozwiązaniem wszystkich problemów, ale kto tak naprawdę chce umierać w prostocie?
Kocham cię. Przestań istnieć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz